НА КОЛАСАЎСКАЙ СЦЭНЕ - РЫЖСКІ ТЭАТР «ДАЙЛЕС»

24 мая, 19.00

Пітэр Шэффер

ЭКВУС

Драма ў 2-х частках

НАБЫЦЬ КВІТОК

Прэм'ера – 17 траўня 2015 года.

У аснове драмы Пітэра Шэфера «Эквус» (1973) ляжыць рэальны выпадак, пра які аўтару расказаў яго сябар. Аднак у п'есе аўтар паказвае сваю ўласную версію таго, што магло стаць прычынай гэтых падзей.

Можа, часам варта пайсці на экстрэмальны крок, каб не жыць, закусіўшы цуглі? Ці ёсць сэнс быць нармальным, жыць нармальным нудным жыццём у нармальным нудным грамадстве?

Для маладога Алана конь – гэта Бог. Эквус. Пяшчота каханкаў, спакуслівая гульня мускулаў, салодкі пах поту і паўночная язда ва ўвесь апор. Паталагічная цяга, сэксуальная апантанасць, боская глыбокая пашана і рытуальная ахвяра. Але багі раўнівыя і помслівыя. У імя Эквуса Бацькі, Эквуса Сына і Эквуса Святога духу.

Драма «Эквус» атрымала ўзнагароду Тоні як лепшая п'еса года (1975). Роля Алана ў вестэндовской пастаноўцы ў Лондане (2007) і ў наступнай пастаноўцы на Брадвеі (2009) іграў Дэніэл Рэдкліф.

У ролях: Лаўрыс Субатніекс (Марцін Дайсарт, псіхіятр), Дайніс Грубэ (Алан Стрэнг), Юрыс Жагарс (Фрэнк Стрэнг, яго бацька), Індра Брыке (Дора Стрэнг, яго маці), Крысціне Неварауска (Эстэр Саламон), Іева Сегліня (Джыл Мэйсан), Дайніс Гайделіс (Хары Далтан, уладальнік стайні), Гінтс Анджанс (Самародак / Малады вершнік), Эрыка Эглія (Медсястра).

Рэжысёр – Лаура Гроза-Кіберу. Сцэнограф – Мікеліс Фішэрс. Мастак па касцюмах – Ілзэ Вітоліня. Харэограф – Ліенэ Грава. Мастак па святле – Іварс Цілчыкс.

Кароткі змест
1-я дзея

Марцін Дайсарт – стомлены псіхіятр у правінцыйнай лякарні. Да яго прыходзіць суддзя Эстэр Саламон, якая сутыкнулася з жудасным здарэннем – нейкі хлопчык выкалаў вочы пяці коням. Эстэр просіць Марціна заняцца лячэннем хлопчыка, якому інакш пагражае пажыццёвае зняволенне.

Спачатку Алан Стрэнг не кажа, толькі спявае рэкламныя джынглы. Па начах ён трызніць і выкрыквае слова «Эк». У сваю чаргу, Марцін бачыць сон, у якім ён паўстае жрацом у старажытнай Грэцыі і прыносіць у ахвяру багам дзяцей, распорваючы іх.

Алан расказвае Марціну, што бацька не дазваляў яму глядзець тэлевізар, таму што гэта атрута, якая труціць розум. А яго маці – настаўніца, і яна вельмі рэлігійная. У пакоі Алана ёсць фатаграфія каня, у дзяцінстве ён чытаў кнігу пра каня, які нікому не дазваляў засядлаць сябе, а таксама кнігу Шчырасці, дзе апісваюцца коні. Спачатку там быў малюнак пакутуючага Ісуса Хрыста на Галгофе, але потым бацька яго падраў. Алан працаваў на стайні, але ніколі не катаўся конна. Марцін разумее, што якое выгукаецца Аланам «Эк» азначае «Эквус» – «конь».

Патроху паміж Аланам і Марцінам нараджаецца разуменне. Алан расказвае, што ўпершыню катаўся конна ў дзяцінстве на пляжы, разам з нейкім незнаёмым юнаком, але яго бацькі загадвалі яму сысці на зямлю і прагналі вершніка. У роце ў каня былі цуглі. Каб Алан мог яшчэ што-небудзь расказаць, Марцін дае яму магнітафон, на які можна запісваць сказанае. Алан запісвае на магнітафон свае адчуванне ад першага падарожжа конна.

Уладальнік стайні Далтан расказвае Марціну, што Алан вельмі добра клапаціўся пра коней, але тыя па раніцах часта апыналіся ўпаранымі. У стайню Алана прывяла дзяўчына Джыл, якая навучыла Алана расчэсваць і заляцацца за коньмі. Уначы Алан употай катаўся конна, найчасцей на Самародку. Ён быў голым і клаў сабе ў рот пруток – як цуглі. Яны з канём былі адной істотай – Эквусам.

2-е дзея

Маці Алана не разумее, чаму сын здзейсніў такое злачынства – ён заўсёды быў атулены каханнем. Зло – у ім самім, яно не вынік выхавання.

Марцін мучаецца ў сумневах, ці слушна ён паступае, займаючыся лячэннем Алана. Ён нават зайздросціць палкасці Алана, таму, што аднойчы ў жыцці ён вырашыўся перайсці на галоп – у адрозненне ад Марціна. У сваю чаргу, Алан правакуе Марціна даць яму «таблетку праўды», каб ён змог расказаць сваю гісторыю. Апынаецца, Алан з Джыл пайшлі на эратычны фільм і там Алан сустрэў свайго бацьку. Бацька зманіў, што быў там толькі па справах. Потым Джыл прывяла Алана ў стайню. Алану гэта не спадабалася, бо гэта храм, святое месца, і там коні, якія глядзяць на яго, але Джыл настаяла. Аднак Алан гэтак і не змог адчуць Джыл і нават глядзець на яе, паміж імі заўсёды быў Самародак. Калі Джыл, спалохаўшыся, уцякла, Алан выкалаў коням вочы, каб тыя на яго больш не глядзелі.

Марцін разумее, што зможа вылечыць Алана і той стане нармальным грамадзянінам, без болю і жарсцяў. Алан больш не сарвецца на галоп. Але сам Марцін ніколі не вызваліцца ад цугляў у сябе ў роце.

25 мая, 19.00

Гары Оуэн

БРУТАЛЬНЫ І СЫН

Псіхалагічная драма ў 2-х дзеяннях

НАБЫЦЬ КВІТОК

Прэм'ера – 30 лістапада 2016 года

Падлетку Ліяму давялося пераехаць за блізкі свет, каб пасяліцца ў бацькі, якога ён зусім не ведае. Бацька Ліяма - сапраўдны мачо, да таго ж жыве з кабетай сумнеўных паводзін. І нездарма мянушка бацькі – Брутальны.

Вядома, Ліям нярвуецца і пачуваецца самотным, вядома, ён бунтуе. Хто каго, урэшце, адолее?

У ролях: Лаурыс Субатніекс (Рык), Віта Варпіня (С'юзі), Дарта Даневіча (Джэн), Марціньш Почс ці Ніклавс Курпніекс (Ліям).

Рэжысёр – Зміцер Пятрэнка. Сцэнограф – Сінція Екабсоне. Мастак па касцюмах – Байба Ліціня. Мастак па святле – Каспарс Херцманіс.

Кароткі змест
1-я дзея

Падлетак Ліям апранаецца як галоўны герой серыяла «Доктар Хто». Яго сяброўка Джэн таксама фанатка серыяла, і яны добра разумеюць адно аднаго. У Джэн ёсць хлопец Джордан, гулец у рэгбі, але яна не ўпэўнена, што ён той, хто ёй патрэбен. Джэн правакуе Ліяма, каб даведацца, ці падабаецца яна яму. Пасля смерці маткі Ліям жыве з бацькам Рыкам, які ўвесь час п'яны. Яго мянушка – Брутальны. Бацька са сваёй сяброўкай С'юзі тлумачыць Ліяму, што ён падабаецца Джэн, бо яна апранае кароткія спадніцы, калі бавіць час з Ліямам, і ён, напэўна, можа займець дзяўчыну для больш шчыльных адносін, чым проста сяброўства.

Ліям прымае гэта да ўвагі і намякае Джэн, што надалей будзе хадзіць з ёй на сустрэчы «Доктар Хто» толькі ў якасці хлопца, а не проста сябра. Джэн крыўдзіцца і сыходзіць, але неўзабаве вяртаецца, бо на вуліцы ідзе дождж. Рык лічыць гэта довадам сваёй тэорыі спакушэння кабет.

Джэн надзявае сухое адзенне Ліяма, і яны ўсе разам ядуць прынесеныя Рыкам з фастфуду заедку. Ліям выпівае піва, хоць ён і непаўналетні. Рык расказвае, што аднойчы зламаў сківіцу хлопцу, які лапаў у бары дзяўчын, і Джэн успрымае гэта, як рэальны выраз гвалту. Але на вуліцы па-ранейшаму ідзе дождж, і Рык прапануе ёй пераначаваць у іх дома.

Падчас чарговай сваркі Рык пхае Ліяма, ён валіцца і б'ецца галавой.

2-я дзея

Джэн спрабуе ўгаварыць Ліяма пайсці з дому, калі бацька так агрэсіўна да яго ставіцца. Яна лічыць, што ў Ліяма ёсць выбар. Рык адчувае сваю віну і просіць у Ліяма прабачэння. С'юзі лічыць, што ў жыцці ўсё не толькі чорнае ці белае. Калі Рык пачынае казаць, што, магчыма, Ліяму і праўда лепш пайсці з дому, пакуль ён не нашкодзіў яму, Ліям палохаецца. Ліям хоча застацца і просіць Рыка, каб той кінуў піць – хоць бы на некалькі месяцаў, пакуль Ліям не скончыць школу. Рык згаджаецца і выкідвае ўвесь алкаголь, але ўжо зусім хутка забывае пра свае абяцанні.

Рык лічыць, што з ім Ліям у бяспецы, бо ўсе ведаюць, што ён яго сын. І Рык па-ранейшаму настойвае, каб Ліям пераспаў з Джэн, тады яна ўжо не захоча вяртацца да свайго хлопца, якога і так ужо вырашыла кінуць. Рык сцвярджае, што Джэн сама таго хоча.

Джэн запрашае Ліяма перад сном зайсці да яе ў пакой, каб абняць яе.

На наступную раніца пасля таго, як Джэн і Ліям правялі ноч разам, Джэн вінаваціць Ліяма ў згвалтаванні. Джэн пагражаецца пайсці ў паліцыю. Рык угаворвае Ліяма прыстрашыць Джэн, каб яна не здала Ліяма паліцыі. С'юзі спрабуе ўмяшацца, але Рык выганяе яе з хаты. Ліям палохаецца і згаджаецца на заклікі Рыка прыстрашыць Джэн.

Рык вярнуў сабе сына.